Terwijl de spelers hun laatste training, noem het maar een fun-training, van het seizoen afwerken zijn teammanager Peter Knops, coach Andy Tenbult en equipmentmanager Bert Simons druk bezig met het op orde brengen van de kleedkamer, kantoor en het inventariseren van het materiaalhok. Gepland staat een interview waarin uitvoerig wordt teruggekeken naar team, doelstelling, het seizoen en behaalde resultaten. Ook wordt er vooruitgekeken naar het nieuwe seizoen, het seizoen waarin het 3-jarenplan moet gaan kloppen, gestelde doelen zichtbaar moeten zijn.

Doelen zijn 1) aansluiting met de top in de BeNeLeague en daarna mogelijk prijzen, of in ieder geval meedoen om die prijzen en 2) minstens zo belangrijk, zo niet belangrijker, jonge eigen opgeleide spelers BeNeLeague rijp maken waardoor het Geleense ijshockey een goed en gezond fundament krijgt voor de komende jaren. Duidelijk mag zijn dat met jonge spelers als Joey Geurts, Mitch Koumans, Levi Smeets, maar zeker ook door Renzo Meulenbeek en Mordy Munichman stevige progressie geboekt wordt. Daarnaast zien we meer ervaren maar nog steeds jonge spelers als Tom Marx en Jord Smit ook groeien in hun spel.

We beginnen met teammanager Peter Knops over afgelopen seizoen. Peter, vorig jaar voorjaar/zomer ben je begonnen aan het team zoals we dat afgelopen seizoen hebben zien spelen. Welke visie, wat waren de doelstellingen en zijn verwachtingen uitgekomen. Zijn doelen gehaald? Peter Knops: “Een héél duidelijke doelstelling was scorend vermogen binnen halen. Dat is met het binnenhalen van Nick Verschuren en Lukasz Bartak zeker gelukt. Daarnaast hebben we met Matt Beer een sterke power forward en daarmee meer balans binnengehaald. Dus ja, deze mannen hebben me niet teleurgesteld.

We begonnen zeer gedreven en sterk aan het seizoen. Dat was verrassend. De bedoeling is immers dat je zorgt dat je bovenin meedraait maar écht piekt aan het eind van december en eind februari. Ik denk dat we in Den Haag, game 2, de bekerfinale hadden moeten binnen halen maar dat hebben we niet gedaan. Dat was een stevige tegenvaller. Dito voor de Final-Four. Beide halve finales zaten we er heel dicht bij. Extra jammer maakt het dat de PO’s voor de beker ook nog eens deels aan de groene tafel afgehandeld werd. Alan van Bentem had nooit mogen spelen maar draait ons wel de nek om.

Vervolgens krijgen we de PO’s voor de BeNeLeague. De 1e thuiswedstrijd tegen Nijmegen was voor mij het dieptepunt, maar wat we daarna hebben mogen zien ontsteeg alles. Positief, inzet, precies zoals we het team willen hebben. Tactisch, ja met name tactisch heel sterk. Beslissingen die genomen zijn geworden op de juiste momenten. Face-offs afdwingen in het aanval vak, time-outs op het juiste moment, goalies van het ijs op het juiste moment en ijshockey laten zien waar Nederland alleen maar van heeft kunnen smullen.

In de halve finale heeft HYC Herentals er ook aan meegewerkt om het duel te krijgen zoals we het gezien hebben, maar ik denk dat Eaters heeft laten zien hoe ver we dit seizoen gegroeid zijn. En complimenten horende vanuit het land en ook buitenland dan mag duidelijk zijn dat dit geen “roze-bril-gevalletje” is maar dat we echt indrukwekkend gegroeid zijn en gepresteerd hebben met dit jonge team.”

Andy, dit zijn veel lovende woorden van de manager. Herken je zijn beleving en ervaring? “Je wilt niet weten hoeveel mailtjes wij binnen hebben gekregen vanuit het land. Collega en ex-spelers zelfs vanuit het buitenland. Een ex-Eater Kyle Schutte, die nog onder mij getraind heeft. Hij schreef me wat hij gezien en ervaren heeft vanaf de stream. Woorden met waarde waar ik kippenvel van krijg.

Maar om terug te komen op het begin, ik zag met welke spelers Peter contractueel rondkwam en ik, met mijn grote mond, vertelde zonder overleg met Peter en Alf op de sponsoravond dat wij dit seizoen prijzen zouden winnen of in ieder geval finales zouden gaan spelen. Ik wilde druk op de ketel naar iedereen zonder de échte verwachting dat we die finales ook zouden gaan spelen maar wel het maximale eruit zouden halen.

Dat we als team uiteindelijk zó dicht erbij zouden komen had ik eerlijk gezegd wel gehoopt maar niet verwacht. Vergeet niet, we speelden afgelopen seizoen het 2e uit een 3-jarenplan. Vol in de opbouw. Maar ik wilde slechts één ding duidelijk stellen, wie deelneemt aan de Microz Eaters Limburg organisatie komt hier niet zijn tijd vullen. Wij willen iets bereiken, voor de korte termijn, maar zeker ook het verstevigen van het fundament voor de lange termijn. Ik weet, doelstellingen halen en gelijktijdig prijzen pakken botst nogal eens, maar het is van wezenlijk belang dat iedereen, rond en op het ijs, achter de doelstelling blijft staan. Alleen zo krijgen we een gezond Eaters op zowel organisatorisch, financieel en sportief vlak.”

Peter vult aan : “Jammer is het dat ondanks al het positieve er toch, als een rode draad, steeds een negatieve sneer van buitenaf moet worden gemaakt. Dit is jammer en doet pijn en heeft zeker een impact op de groep. Dit kunnen we eigenlijk missen als kiespijn, kritiek is niet erg en is juist goed maar dan moet het wel gestaafd en gegrond zijn en niet lukraak bij elkaar “geraapt” en ongefundeerd.

De deur staat te allen tijden open en indien iemand zijn of haar onvrede wilt uiten, dan nodigen wij hem of haar uit hierover in een 1 op 1 gesprek of met een gemêleerd gezelschap hierover van gedachte te wisselen. Social-media kan heel mooi zijn maar is heel vaak ook zo gemeen, gevaarlijk en oneerlijk. Het handelt zich steeds om maar een zeer beperkt en kleine groep mensen of individuen. Gelukkig gaat dit het grote merendeel , 99%, van onze aanhang, die overigens de mooiste van het hele land is, niet aan..”

Andy : “Klopt, gelukkig is de overgrote meerderheid van onze aanhang écht fan. Man kijk eens hoe de tribunes zich weer beginnen te vullen. Hoe wedstrijden weer beleefd worden. Die schare gehoord en gezien in Herentals? Kippenvel. Voor, tijdens en na de wedstrijd. Hoe lang is het geleden dat we dit nog gezien en gehoord hebben. De wisselwerking tussen het ijs en de tribunes is voelbaar. De strijdlust van onze spelers slaat over op het publiek. Fantastisch.”

Kom eens terug op dinsdagavond in Herentals. De kleedkamer? Andy: "Man, tranen in de ogen bij vrijwel iedereen, maar ook die voelbare trots. Het verdriet vanwege de uitschakeling maar gelijktijdig die blik in die ogen en dan vooral naar elkaar. Wetende dat we zo dichtbij waren, vanuit een vrijwel verloren positie, iets hebben neergezet waar over gesproken wordt”. Peter vult aan: “Ja iedereen die in die kleedkamer in Herentals erbij was voelde en proefde de trots en dat mag ook. Dit team heeft meermaals veerkracht getoond die zijn weerga in Geleen niet kent. Onvergetelijk! En dan die gesprekken. Heerlijke gesprekken, vol vertrouwen, over hoe het volgend seizoen gaat lopen, hoe het volgend jaar wel gaat lukken.”

Andy: ”We hebben één team. Vanavond is een vrije training. Niemand was verplicht om te komen, maar bijna iedereen is hier! Lambert is afwezig vanwege ziekte. (Lambert: “Wat had ik er graag bij geweest, maar helaas ben ik ziek. Anders had ik beslist de schaatsen ondergebonden en een potje meegespeeld.”) Ook Erik, die net van zijn werk terug komt, laat zijn gezicht even zien. Ik denk dat hier iets staat te gebeuren in Geleen wat ongekend is. Dit is een proces wat niemand kan verstoren. Iedereen binnen de organisatie staat met de neus dezelfde kant op. En volgend jaar gaan we de volgende stap maken. Ik heb met Peter gesproken over kleine dingen die moeten veranderen en dan gaan we weer vooruit. Nee, ik zeg niet dat we hier met drie prijzen eindigen maar ik zeg wel dat we héél dicht in de buurt komen.”

Ondertussen is Guido Walenciak, de goaliecoach ook erbij komen zitten. “Mag ik wat toevoegen over dit team zoals ik het heb ervaren?” vraagt hij. Uiteraard.  Guido: “Ik ga even terug in de tijd. In seizoen 1992/1993 speelde ik samen met Andy in Nijmegen. Een team met ongelooflijk veel  Desire, Believe, en Will, en met een Never Ever Give Up mentaliteit, alles is mogelijk ook het onmogelijke! Een team waarvan ik dacht, zo’n team ga ik nooit meer meemaken. Nou, I was wrong!

Soms valt binnen een team ineens alles op zijn plek dat gebeurde destijds bij ons in 92/93, en dat gebeurde nu weer . In Nijmegen op 10 maart 2019, in de laatste 3 minuten! Een wedstrijd omdraaien van verlies naar winst met 4 doelpunten. Het onmogelijk geachte werd gerealiseerd! Alles viel op zijn plek, en binnen het team stroomde een golf van energie,  Desire, Believe en Will. Er ontstond een “bonding” binnen het gehele team, van spelers, van coaches, van manager, van medici, van materiaalmannen, van bestuur tot buschauffeur.

Ik heb vanaf dat moment een Eaters Team gezien dat knokte voor iedere centimeter ijs, een team met zoveel Believe en Will-power  om te winnen. Shift by Shift, Inch by Inch met een Never Ever Give Up- Mentaliteit. Net een troep wolven dat op zoek was naar de next kill!  Helaas, in de 3e wedstrijd werden de in mijn ogen erg makkelijk gegeven 5 op 3’s  (gezien het spelbeeld) ons fataal tegen een hecht en goed spelend HYC.  Echter tot de laatste seconden bleef dit team knokken. Ongekend! We did not lose the Game! We just ran out of Time.”

Andy, reageer eens? Andy (met een glimlach): “Ik kon het niet mooier verwoorden en Guido vertelt nu exact hoe wij allemaal een en ander ervaren hebben. We zaten héél dicht bij maar we moeten wel eerlijk blijven. Mentaal moet er ook nog wat groei komen. Je merkt aan veel van mijn spelers dat ze niet gewend zijn voor volle tribunes te spelen. Ze zetten zich op die momenten onnodig té zeer onder druk. Zie maar de wedstrijd van afgelopen dinsdag in Herentals. Honderden Eatersfans die dan ook nog massaal het Limburgs volkslied gaan zingen. Dat doet iets met je. We begonnen niet goed, maar eenmaal gewend werkt zo’n massaal publiek ook weer positief. We eindigden ijzer maar dan ook echt ijzersterk, maar inderdaad, zoals Guido al zei: “We just ran out of time””

Het gaat dus allemaal om geloof. Geloof in eigen kunnen? “Ja, het heeft te maken met houding, met attitude. Vol zelfvertrouwen ergens ingaan. Jezelf vertellen dat je dé beste bent. Toen wij 2 jaar geleden begonnen spraken we over een 3-jarenplan. Dat ging ook over een mentaal groeiproces met als doel de beste worden en voor een langere periode de beste blijven. IJshockeyen kunnen de spelers wel, optimaal hun skills benutten kunnen ze alleen als ze 100% geloof hebben in zichzelf en in het team.

Er werden een aantal nieuwe spelers gehaald. Zoals Peter al eerder stelde, scorend vermogen moest erbij komen en die opzet lijkt zeker geslaagd. Nick en Lukasz voldeden. Ook werden twee nieuwe imports gehaald. Yan Turcotte en Matt Beer. Tevreden? Peter: ”Ik hoor wel eens van anderen dat Matt te weinig zou scoren. Maar voor enkel doelpunten hebben we Matt niet gehaald. Matt werd ook gehaald om face-offs te winnen en om te zorgen dat zijn lijn scoort. Daar heeft hij ruimschoots aan voldaan. Kijk naar zijn assists en de ruimtes die hij met hard werken en goed schaatsen geschapen heeft voor zijn line-mates.”

Peter: “Alles in het belang van het team, aanvaller, verdediger, maakte niet uit, Matt pakte het op”….

Andy: ”En onderschat de meerwaarde van Matt niet bij de ontwikkeling van de jonge spelers. Matt is even waardevol op het ijs als naast het ijs. Hij is constant met die jonge mannen bezig. Constant bezig het zelfvertrouwen van die jonge gasten te laten groeien. Daarbij een echte teamplayer. Moeiteloos inzetbaar op plaatsen waar wij hem nodig hebben. Of Matt ook volgend seizoen erbij is hangt volledig af van de rest van de selectie. Welke spelers hebben we nog nodig. Wie blijven, wie stoppen of gaan weg en wie kunnen we nog aantrekken.”

Peter: “Over het algemeen is het een ongeschreven wet dat de 2 laatste spelers die aangetrokken gaan worden de imports zijn. Of dat bij ons ook het geval gaat zijn is nog niet duidelijk en zou zo maar eens anders kunnen zijn. Er is een Engels spreekwoord dat luidt: “Better the devil you know than the devil you don't.”

In ieder geval mag je er vanuit gaan dat wanneer Yan Turcotte blijft, want die is volgend jaar statusspeler, hij mogelijk de plaats van Glenn zou kunnen gaan innemen. Yan heeft zich getoond als een waardevol speler en een waar leider, op en naast het ijs. Een man die respect heeft afgedwongen en altijd voor zijn teammates op komt. Yan is een gevestigde orde binnen het Nederlands ijshockey, solide en voor de duvel niet bang, zijn verwachtingen is hij nagekomen. Veel straffen? Ja, maar dat wisten wij. Het heeft ook te maken met zijn naam, ik ben er van overtuigd dat straffen zijn gevallen juist omdat het Yan Turcotte was. Ik ben heel blij met de aanwezigheid van Yan.”

Andy: “En als je dat allemaal bij elkaar pakt. Een goalie die naar zijn top groeit, jonkies die stevige progressie boeken, scorend vermogen en ervaring binnengehaald en eigen spelers zoals Tom en Lars die een fantastisch seizoen achter de rug hebben. Tom Marx is een veel completere speler geworden. Ongelooflijk sterk aan de puck, overzicht en heel vaak de juiste pass. En Lars, een eigen bedrijf en ook weer vader geworden, maar bijna geen training en/of wedstrijd gemist. Gemotiveerd en weer plezier. De kar trekken wanneer het nodig is. Zie afgelopen play-offs. Voorgaan en hele belangrijke doelpunten scoren. Opstaan wanneer het moet.

En dan hebben we natuurlijk ook nog Vadim, zonder welke andere speler ook maar te kort te doen, Vadim is voor mij DE beste verdediger van de league.  Iedereen heeft denk ik zijn beleving kunnen aanschouwen en is ook vast gelegd op de “gevoelige”plaat. MAN wat een explosiviteit, en deze beleving gaat door de hele groep, zonder uitzondering. Yan en Vadim beschikken over de kwaliteit om andere spelers in het team beter te maken”

Andy, jouw contract zal binnenkort eindigen. Zijn er al gesprekken geweest betreffende contractverlenging? Andy: “Toevallig heb ik vandaag aan Peter deze zelfde vraag gesteld. Wanneer gaan we aan tafel? Peter vertelde me dat het bestuur in is voor een 3e jaar, en dat is voldoende voor mij. Papier zegt me niet zoveel. Ik ben nu 40 jaar in Nederland en eerlijk gezegd is dit huidige Eatersbestuur een van, zo niet het beste bestuur waar ik ooit mee gewerkt heb. Hun woord is voldoende voor mij. Ongeacht wat door de buitenwacht werd beweerd, zij zijn altijd vertrouwen blijven houden in staf en spelers.

Voorzitter Ron Lahay en zijn bestuur hebben nooit hun neus in onze manier van coachen gestopt en dat maakte ons werk zoveel makkelijker. Ron heeft veel trainingen gezien en hij weet hoe en hoe energiek wij werken. Hij vertrouwt ons en ik (wij) vertrouw(en) hem. Het is gewoon een eer om hier te mogen werken met zoveel fijne mensen en ik hoop dat er nog vele jaren mogen volgen.”

Peter: “We hebben aan het begin van de vernieuwde samenwerking met Andy een 3 jaren plan besproken. Afgelopen seizoen was hiervan het 2e, gezien de progressie en conformiteit die er is geboekt is er geen reden om dit plan af te wijken. Er zijn altijd verbeterpunten en punten van kritiek en daar wordt samen over gesproken.

Er zullen altijd mensen zijn die het er niet mee eens zijn of die alles beter weten maar wij van bestuur, en ik ook nog als teammanager, zien dat gemaakte afspraken worden nagekomen en zien de gretigheid die de groep tentoon spreidt en dat is een gezonde basis voor een derde seizoen. Andy weet precies wat er van hem verwacht wordt en wij zijn er van overtuigd dat dit samen met de rest van de technische staf, de eenheid, kan worden gerealiseerd. De dubbel rol die ik vervul pakt in ons geval heel goed uit en er zijn op deze manier geen onduidelijkheden en iedereen kent in deze zijn rol.”

Peter, de schaatsen staan nog niet in het vet en de geruchtenstroom is al op gang. Kun je al vertellen wanneer we het eerste spelersnieuws mogen verwachten? Peter: “Eerlijk gezegd nog geen idee, maar weet dat wij allemaal niet stil zitten. Het seizoen is voor mij, als Team Manager, nooit afgelopen en begint waar het voor anderen binnen de organisatie ( heel tijdelijk) stopt. Twee jaar geleden deden we alles op een avond en afgelopen jaar in etappes. Ik denk dat ik zo snel mogelijk een en ander bekend wil maken maar alles is afhankelijk van de situatie. Dus alstublieft een beetje geduld en niet te veel speculeren.

Ik heb veel vertrouwen in de totale organisatie als geheel en samen met mijn overige collega’s van het bestuur zullen wij er alles aan doen om ook de volgende seizoenen IJshockey in Geleen te kunnen garanderen. “

Tekst: Jan Hofstede
Foto's: Jan Hofstede en Lex Eckhardt